Tetsje van der Sluis – Andringa.

Terug naar index.
Oud Riedsters in de schijnwerpers
 
Verhalen over - of interviews van personen die inn Ried hebben gewoond.
 
 
Tetsje van der Sluis – Andringa.
 
 
Toen ik haar vroeg voor een interview in “It Kattebeltsje” was ze aangenaam verrast. Maar ze ging van 6 t/m 21 januari naar het bergplaatske St. German in kanton Wallis in Zwitserland, want daar woont haar zoon Iebe. Daarom maar zo snel mogelijk een afspraak gemaakt. En zodoende reed ik twee dagen later richting Sloten en kwam aan bij een schilderachtige woning dichtbij de kerk van de protestantse gemeente en werd hartelijk ontvangen door Tetsje.
Ze is in augustus 1949 geboren. Haar ouders woonden toen op een woonboot op het water aan de Havenstraat, ter hoogte van Floris Visser. Haar vader Marten komt oorspronkelijk uit Wartena. In Ried werkte hij bij de ZPC wat daarna een militaire post werd en waar nu een kunst en lijsten atelier in is gehuisvest. Haar moeder Tryntsje werkte als huishoudster bij ´grutte Kees´ en Griet op de boerderij, gelegen aan de Dr. Vitus Ringersstraat/Pastorielaan.
Als kind kon Tetsje moeilijk eten. Ze kon uren over één boterham doen, terwijl haar vriendinnen zaten te wachten om met haar te spelen.
In 1955 is ze naar het Koloniehuis in Bergen aan Zee gestuurd om aan te sterken. Daar moest ze alles opeten, eerder mocht ze niet van tafel. Daar heeft ze zes weken gezeten. Haar ouders mochten haar de eerste drie weken niet bezoeken, maar in de resterende drie weken is dat er ook niet van gekomen. Na thuiskomst ging het steeds beter.
 
 
Nadat haar zus Gerry was geboren en haar moeder van Haeije in verwachting was, moesten ze een ruimere woonplek. De woonboot was niet toereikend voor vijf personen. Haar ouders konden de woonboerderij, de op één na laatste woning aan de Anemareed, kopen.
Na de lagere school is ze naar de ULO in Franeker gegaan. Ze is altijd goed in talen geweest, maar rekenkundig niet erg sterk. Na vier jaar is ze naar de Rijks Kleuterkweek in Leeuwarden gegaan waar ze drie jaar heeft gezeten. Ze solliciteerde daarna naar een baan als kleuterjuf. In Grou en Sloten waren in die tijd vacatures waarop ze dan ook gereageerd heeft. Hoewel ze de voorkeur had voor Grou, is ze in 1969 in Sloten aangenomen. De eerste jaren waren moeilijk: een klas van 40 kleuters met 20 op de wachtlijst, oprichting van een dependance…dat viel allemaal niet mee. Ook overleed haar vader Marten een paar jaar later, nog maar 62 jaar oud…hij leed aan MS. In 1973 leerde ze Theun kennen, waarmee ze een jaar later trouwde. In 1974 werd hun zoon Iebe geboren, die nu in Zwitserland woont. Met Theun, die metselaar was, heeft ze veel gereisd. Met de caravan achter de auto reden ze heel Europa door. In 1980 kon Theun vanwege zware maagproblemen, zijn vak niet meer uitoefenen en is Tetsje kostwinner geworden. Er kwam een baan als kleuterleidster vrij in Hemelum, waar ze 3 jaar heeft gewerkt. Na vier jaar kwam ze weer naar Sloten, maar nu in het basisonderwijs. Daar heeft ze tot 2006 full time gewerkt.
 
 
Van huis uit was Tetsje niet kerkelijk opgevoed, maar door haar collega/vriendin in Sloten veranderde dat langzamerhand. Theun was ook kerkelijk en zo groeide het vrijwilligerswerk in de kerk steeds meer: schoonmaakroosters maken, oliebolactie of andere activiteiten organiseren. Daarbuiten richtte ze samen met anderen de gymvereniging weer op, zat in de redactie van de Stadsomroeper, schreef met een paar anderen de teksten voor het Historisch Kijkspel in Sloten. Intussen had ze in die tijd de L.O.-akte Frysk gehaald en gaf ze Friese les aan volwassenen.  Ze schrijft nog steeds schitterende Friese verhalen over haar leven en belevenissen.
Het jaar 2002 was een zwaar jaar, want toen overleed haar zus Gerrie aan borstkanker. Veel te jong nog. Dat heeft haar veel verdriet gedaan. In dat jaar is haar zoon Iebe na zijn studie voor zijn werk als ingenieur/constructeur naar Wallis in Zwitserland verhuisd, waar hij nog steeds woont. Vaak gingen Theun en Tetsje dan ook met de caravan naar hun zoon, want vlak bij de woning was een camping waar ze dan stonden.
 
 
Helaas werd Theun ziek. Alvleesklierkanker werd geconstateerd. In 2013 is hij daaraan overleden. Ze waren 39 jaar gelukkig getrouwd geweest. Een enorm verlies, waar zij lang over heeft moeten doen om de draad weer op te pakken.
Zo heeft ze zelf met de caravan leren rijden, want dat deed Theun altijd. Die tripjes naar Zwitserland wilde ze koste wat kost in stand houden. Vaak ging ze dan met haar vriendin, tevens buurvrouw, Joke de lange reis afleggen. Ze hebben dan ook veel belevenissen en ervaringen opgedaan. Ze heeft een prachtig, maar ook spannend verhaal geschreven over een wandeling in het skigebied aan de voet van de Matterhorn. In het Fries, natuurlijk.
 
Stichting Oud Ried.